میرمحمدمعصوم تسلی استرابادیتَسَلّی، تخلص چند شاعر پارسی زبان ایران و هند در سده‌های ۱۱-۱۳ق/۱۷-۱۹م است. میرمحمدمعصوم تسلی استرابادی یکی از شعرایی است که به تسلی تخلص یافته است. ۱ - معرفی اجمالیمیرمحمدمعصوم تسلی استرابادی (سدۀ ۱۱ق)، فرزند میرمحمدامین معروف به میرلوحی یا میرجی است. [۱]
منزوی، خطی مشترک، ج۷، ص۹۵۲.
[۲]
نوشاهی، عارف، فهرست نسخه‌های خطی فارسی، ج۱، ص۶۱۵، لاهور، ۱۳۶۲ش.
از او دو اثر باقی‌مانده است: رساله‌ای در علم رمل و دیوان اشعارش به نام قضا و قدر. تسلی در هند درگذشت. [۳]
علی حسن‌خان، صبح گلشن، ج۱، ص۸۵، به کوشش عبدالمجید‌خان، بهوپال، ۱۲۹۵ق.
[۴]
شفیق لچهمی نراین، شام غریبان، ج۱، ص۶۱، به کوشش محمد اکبرالدین صدیق، کراچی، ۱۹۷۷م.
[۵]
احمدعلی هاشمی سندیلوی، مخزن الغرائب، ج۱، ص۴۵۲، به کوشش محمدباقر، لاهور، ۱۹۶۸م.
[۶]
نوشاهی، عارف، فهرست نسخه‌های خطی فارسی، ج۱، ص۶۱۵، لاهور، ۱۳۶۲ش.
۲ - فهرست منابع(۱) احمدعلی هاشمی سندیلوی، مخزن الغرائب، به کوشش محمدباقر، لاهور، ۱۹۶۸م. (۲) شفیق لچهمی نراین، شام غریبان، به کوشش محمد اکبرالدین صدیق، کراچی، ۱۹۷۷م. (۳) علی حسن‌خان، صبح گلشن، به کوشش عبدالمجید‌خان، بهوپال، ۱۲۹۵ق. (۴) منزوی، خطی مشترک. (۵) نوشاهی، عارف، فهرست نسخه‌های خطی فارسی، لاهور، ۱۳۶۲ش. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تسلی»، شماره۵۹۲۹. رده‌های این صفحه : تسلی (شاعران) | شعرای هند قرن 11 (قمری)
|